Miejsce na ziemi, Umi Sinha

Zastanawiałeś się kiedykolwiek jak się czuje osoba, której miejsce na ziemi jest tak daleko, że aż wydaje się nieosiągalne? Tęsknota jest tak wielka, że aż wypala od środka dziurę i co najwyżej można się do niej przyzwyczaić, troszkę stłumić, ale nigdy, przenigdy nie zniknie. Wyobcowanie, poczucie inności, brak poczucia bezpieczeństwa, a wszystko spowodowane tym, że to jedno jedyne miejsce, w którym można poczuć się jak w domu znajduje się daleko od nas.

Cecily wyrusza do Indii z Anglii aby poślubić Artura Landgona. Nie znała go długo, jej matka i siostra powtarzały że jest jeszcze za młoda na małżeństwo, ale pomimo obaw i wewnętrznego lęku dziewczyna postanowiła wyruszyć do innego, nowego świata, a jej życie, myśli i uczucia poznajemy dzięki listom, pisanych do jej ukochanej siostry Minny. Cecily nie wie co czeka ją w tym nowym, nieznanym kraju, jej myśli przepełnione są lękiem o małżeństwo czy codzienność.

Henry to syn Artura i Cecily, jednak młody chłopak wychowuje się bez matki. Mieszka w Indiach wraz ze swoim ojcem i to jest jego własne miejsce na ziemi. Poznajemy go już jako młodego człowieka, który zaczyna pisać swój własny dziennik i towarzyszymy mu przez lata młodzieńcze i dorosłość.

Lila Landgon jest świadkiem tragicznych wydarzeń w swoim domu. Podczas kolacji prezent podarowany jej ojcu przez matkę wzbudza poruszenie wśród gości, a sam gospodarz popełnia samobójstwo. Młoda dziewczyna zostaje odesłana do Anglii, do swojej ciotki Minny. Po latach zaczyna odkrywać tajemnice i poznawać swojego ojca, dziadka i babcię.

Miejsce na ziemi to powieść przesiąknięta klimatem Indii. Rozpala ona w czytelniku ciekawość tego innego, świata. Umi Sinha skupiła się na latach gdy Indie były pod panowaniem Anglii, a rdzennych mieszkańców tego kraju nazywano dzikimi. Akcja książki toczy się od roku 1855 do czasów po zakończeniu II wojny światowej, ukazując nie tyle historie Anglii czy Europy, ale Indii. Kraju, który zaintrygował mnie podczas lektury Miejsca na ziemi, zachwycił swoim klimatem, kulturą, wielowyznaniowością mieszkańców, ich zwyczajami oraz tym, jak byli traktowani przez Anglików. Autorka zwróciła uwagę czytelnika na to jak niektórzy ludzie uważani za cywilizowanych, wykształconych traktują drugiego człowieka, który różni się od nich kolorem skóry i kulturą. Umi Sinha nie zataiła faktów – opisała zdarzenia, które do tej pory wspominane są przez anglików ze strachem. Potrafiła oskarżyć zarówno rdzennych mieszkańców Indii, jak i tych przybylych za morza. Idealna równowaga, brak idealizowania.

Ta książka przesiąknięta jest aromatem i zapachem Indii. Czytając ją czułam jakbym zapadała się w tamtą kulturę, otaczały mnie wspaniałe kolory i zapachy. Nic dziwnego że gdy Lila wyjechała do Anglii została przytłoczona deszczem, szarością, a pierwszy śnieg wywołał na jej twarzy szok. Pomimo, że mieszkała w Indiach kilka lat jako dziecko, a dorastała w Anglii, mieszkając z ciotką Miną wie, że jej miejsce na ziemi jest gdzie indziej.

Czytelnik poznaje równocześnie trzy różne historie – Cecily, Henry’ego i Lily. I chociaż na początku nie wiadomo dlaczego losy tej rodziny potoczyły się właśnie taką drogą, każda strona uchyla nam rąbka tej tajemnicy. Listy Cecily i pamiętnik Henry’ego zdradzają nam wiele i powodują, że rozkwita w nas współczucie i pewien bunt. Ludzie dobrzy, którzy nie traktowali hindusów jak kogoś, kim mogli pomiatać, nie zostali oszczędzeni przez los.

Miejsce na Ziemi to książka napisania perfekcyjnie, wzruszająca, od której nie można się oderwać. Pochłania ona wszystkie myśli, a gdy nawet odłoży się powieść na bok cały czas jest w naszych myślach.