Igrzyska Śmierci. W Pierścieniu Ognia – FILM

Fanką tej  sagi jestem wielką. Mam w sobie coś takiego że ciągnie mnie do wszystkich wymyślonych przez autorów światów, magicznych krain i sama ciągle w mojej głowie tworzę nową, alternatywną rzeczywistość. „Igrzyska śmierci” pociągnęły mnie za sobą od pierwszej chwili. Gdy tylko zaczęłam czytać powieść- przepadłam. Nie było mnie dla nikogo. Dla całego świata przestałam istnieć bo dla mnie liczyło się Panem i Igrzyska. I chociaż o godzinie 12 w nocy powiedziałam sobie że tylko zacznę, a skończę lekturę w weekend w domu … Możecie się domyśleć co dalej było. Do szkoły poszłam strasznie zaspana, ale i szczęśliwa. Niecały rok później przeczytałam kolejne dwie części sagi Collins. Obie pochłonęłam w czasie dwóch dni. I z utęsknieniem czekałam na film. Więc gdy pojawił się na ekranach kin nie mogłam sobie tego odpuścić. I chociaż na blogach pojawiło się wiele, wiele postów na ten temat, nie mogłam sobie tego odpuścić. Przed wami moja relacja  z filmu Igrzyska Śmierci. W Pierścieniu Ognia.

Głodowe Igrzyska dobiegły końca. Katniis i Peet’a wracają do Dwunastego Dystryktu. Uciekając się do podstępu wygrali oboje, jednak wszyscy są przekonani że są parą zakochanych w sobie na śmierć i życie nastolatków. Jednak zachowanie dziewczyny nie spodobało się prezydentowi Snowi. Wie, że ten gest może przyczynić się do rozruchów, które doprowadzą do buntu. Zastraszeni ludzie mają dość- pragną wolności i bezpieczeństwa. W każdym z dystryktów nasilają się represje. I chociaż Katniss robi co może w czasie Tournee Zwycięzców ludzie nie chcą zamilknąć. Tymczasem zbliża się czas, gdy ponownie ma dojść do wybrania dwójki rekrutów którzy wezmę udział w Igrzyskach. I tutaj Snow szykuje ‘niespodziankę’.

 Film już od samego początku trzyma w ogromnym napięciu. Co za afekty, co za akcja!  Po powrocie do domu od razu obejrzałam wszystko jeszcze raz. Po pierwsze : scenarzyści trzymali się oryginału, co jest dla nich dużym plusem (przynajmniej u mnie). Dopatrzyłam się jednej sceny, która różniłaby się od oryginału.  Chodzi mi oczywiście o broszkę, bo chociaż Katniss zdobyła ją w pierwszej części to ten temat ciągnie się za nią niemal cały czas. Jeszcze dwa fragmenty wzbudziły moją ciekawość, ale muszę sprawdzić w książce, która w tym momencie jest gdzieś w świecie ( i mam ogromną nadzieję że uda jej się do mnie wrócić).

Jennfier Lawrence  idealnie pasuje do roli Katniss – i chyba każdy przyzna mi rację. Jest ona świetną aktorką i jak nikt potrafi się wczuć w rolę. Emocje malujące się na twarzy, zachowanie, gesty- wszystko wydaje się takie naturalne. JUsuń obrazek wyróżniającyeżeli mi nie wierzycie- sięgnijcie po ‘Poradnik Pozytywnego Myślenia’. W rolę Peet’y wcielił się Josh Hutcherson który jak nikt zagrał ‘chłopak z piekarni’. I pomimo że większość fanek przepada za Gale’em (Liam Hemsworth) czy Finnickiem (Sam Clafin) to ja nada pozostaje wierna właśnie jemu.

W filmie pojawia się cała plejada postaci. I żaden z aktorów nie jest źle dobrany. Wszyscy idealnie pasują do tej roli. Oprócz wyżej wymienionych bardzo, ale to bardzo polubiłam Elizabeth Banks, która wcieliła się w rolę różowo złotowłosej Effie Trinket. Ta kobieta to najzabawniejsza postać w całej powieści i filmie. Jednak trzeba przyznać- przeszła ona sporę metamorfozę.

Dawno nie oglądałam tak dobrego filmu (bo w ostatnim czasie bardzo mało ich oglądam). Mam nadzieję że „Kosogłos” będzie dorównywał „W pierścieniu ognia”. Czekam na najnowszą premierę z ustęsknieniem.