Kto jest Łaskunem? Najnowsza książka Katarzyny Puzyńskiej

Kto to Łaskun? To zwierzę, które często niszczy plantacje owoców w Azji. Ziarna ze zjadanych przez niego kawowca po wydaleniu są wykorzystywane do produkcji najdroższej kawy na świecie – kopi luwak, o której koneserzy wypowiadają się w samych superlatywach. Jednak na pierwszy rzut oka to małe zwierzątko nie wydaje się wcale groźne. Nasuwa się pytanie dlaczego Katarzyna Puzyńska zdecydowała się nadać swojej najnowszej książce taki, a nie inny tytuł?

Policjantom z Lipowa nie dane jest odpocząć. W domu emerytowanego sędziego Jaworskiego zostaje odkrywa makabryczna inscenizacja. Ktoś stworzył z ciała mężczyzny i kobiety zwanej Marilyn makabryczną lalkę. Niemal od razu podejrzenia padają na Daniela Podgórskiego, który po tym jak został ostrzeżony, ucieka. Niektórzy starają się udowodnić i potwierdzić winę aspiranta, ale niektórzy wiedzą, że nie mógł dokonać czegoś tak makabrycznego.
Do naszych rodzimych, polskich autorów, piszących kryminały mam słabość. Poznałam już dzieła kilku tych najsławniejszych i chociaż na spróbowanie dzieła Katarzyny Puzyńskiej również miałam ogromną ochotę nie miałam takiej możliwości. Aż do teraz – jestem świeżo po lekturze Łaskuna, jej najnowszej książki, której akcja rozgrywa się w Lipowie i w okolicach. Żałuje ogromnie że wcześniej nie sięgnęłam po poprzednie książki autorki – aktualnie przeszukuje Internet i odkładam pieniądze na całą serię o Lipowie.

Łaskun to książka która posiada wszystkie cechy dobrego kryminału. Trzyma w napięciu od samego początku do końca, a akcja nie zwalnia nawet na minutę. Autorka co chwile odsłania kolejne fakty, na jaw wychodzą skrzętnie skrywane tajemnice, a tytułowy Łaskun nadal zostaje niezamierzony. Ba, tylko czytelnik wie że za zbrodniami stoi człowiek nazywający siebie Łaskunem, ale policjanci mają o tyle gorzej że tych faktów nie znają. Mnogość bohaterów wcale nie jest minusem. A może raczej byłaby gdyby wszystkie postacie zostały potraktowane byle jak, po macoszemu, ale Puzyńska zafundowała swoim czytelnikom prawdziwą ucztę literacką. Każdy z bohaterów, nawet jeżeli był drugo- czy tez trzecioplanowy był odpowiednio scharakteryzowany, nie zlewał się z otoczeniem, miał własną, odrębną historię. Uwielbiam takie książki, w których zdaje się że każda z tych postaci może stanąć obok nas, żywa, z własną przeszłością, charakterem. Takich bohaterów można kochać, współczuć im, kibicować, przejmować się ich losami, krzyczeć podczas lektury, a nawet ich szczerze nienawidzić bo są jak żywe. Podczas lektury miałam wrażenie że Katarzyna Puzyńska wzorowała się na prawdziwych wydarzeniach, a pierwowzory postaci zaczerpnęła z realnego życia.

Jak wspomniałam wcześniej przy tej książce nie sposób się nudzić. I nie sposób się od niej oderwać. Pomimo że do najcieńszych ona nie należy, to można przeczytać ją jednym tchem, bez odrywania się nawet na sen czy posiłek. Bo po co, skoro Łaskun jest ucztą dla fanów kryminałów. Ślę pokłony w stronę autorki która stworzyła książkę, której czytanie było dla mnie prawdziwą przyjemnością. I kiedy już zbliżałam się do końca pomimo że chciałam poznać zakończenie tej historii, dowiedzieć się kto stoi za makabryczną zbrodnią to niechęć rozstania się z bohaterami opóźniała zakończenie lektury.

Jeżeli czytaliście poprzednie książki autorki i Wam się spodobały, Łaskun na pewno nie zawiedzie waszych oczekiwań. Jeżeli nie znacie twórczości autorki to nie wahajcie się ani chwilę – pomimo, że nie znałam bohaterów ani nawet zarysu fabuły poprzednich części to autorka zadbała też o takich czytelników, pokrótce opisując główne postacie, co bardzo ułatwiło odnalezienie się w tej historii i dokładnie się w nią zagłębienie.

Za możliwość przeczytania książki dziękuje Wydawnictwu Prószyński i Spółka!