Piekło idealne? Katarzyna Berenika Miszczuk „Ja, diablica”

Co dzieje się z nami po śmierci? To pytanie zadawane jest od milionów lat. Grecy i Rzymianie wierzyli w Hades, Karinę umarłych gdzie trafiają wszystkie dusze- te dobre i te złe. Według Egipcjan. Według wierzeń starożytnych Egipcjan Ci, którzy na to zasłużyli trafiali do ‘Pola Jaru’- otoczonej wodą krainy z polami Ozyrysa. Chrześcijanie po śmierci trafiają do piekła albo do nieba. Jednak coś łączy te wszystkie krainy- nikt nie wie jak naprawdę wyglądają. Według ewangelii do piekła trafiają złe dusze, które smażą się tam po wsze czasy, a do nieba- ludzie dobrzy i sprawiedliwi.

Wiktoria umiera, a dokładniej zostaje zamordowana i trafia do piekła jako Diablica. Swoją nową posade zawdzięcza nikomu innemu tylko Azazelowi. Po podpisaniu dokumentów i rozmowie z przystojnym Bethelem trafia ona do Las Diablos- miasta umarłych, rządzonym przez Szatana- Lucyfera. Dostaje swój własny dom, urządzony z wdziękiem i z klasą oraz moc, dzięki której może zrobić… hm, wszystko. Na czym będzie polegał jej nowy zawód? Ma namawiać dusze aby wybierały piekło- gdzie trwa wieczna impreza i nie ma zimy, bo w końcu świat podziemi znajduję się blisko jądra ziemi. Jednak Wiktoria nie rezygnuje z życia na ziemi- wraca tam, aby móc rozkochać w sobie Piotra kolegę ze studiów. Czy jej się to uda? I czy dowie się kto i dlaczego ją zamordował?

Wiele słyszałam o trylogii Kasi Miszczuk. Szczególnie do jej przeczytania namawiała mnie koleżanka, która zachwycała się dwoma tomami. Z racji zdanej sesji i promocji na fabryka.pl postanowiłam zrobić sobie prezent i zamówiłam- całą trylogię. Jak można się domyśleć od razy przystąpiłam do czytania-bo przecież ta książka aż mnie wołała. I chociaż z początku nie potrafiłam się wciągnąć, to po skończeniu miałam „kaca książkowego” i pożałowałam że nie przywiozłam ze sobą do domu kolejnych części.

Czytając recenzje na lubimyczytac.pl natknęłam się na stwierdzenie że główna bohaterka jest niepoważna, zachowuje się jak nastolatka, jest nieodpowiedzialna, miota się… Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia- jak zawsze powtarzała moja mama. Ja powieść potraktowałam jako relaks, reset i odpoczynek. Chciałam podczas czytania tylko dobrze się bawić i chociaż zachowanie Wiktorii trochę mnie momentami irytowało to nie mam jej nic do zarzucenia. Jej styl bycia nie raz doprowadził mnie do uśmiechu, przez co wyglądałam naprawdę dziwnie w drodze powrotnej. Książkę potraktowałam jak całkowity reset po męczącej sesji- pierwszej w moim życiu. I pomogło- odprężyłam się, zapomniałam o troskach i zaczęłam patrzeć na świat mniej zmęczonymi oczami.

Wątek miłosny- bez tego ta książka nie byłaby .. sobą. Wiktoria stoi przed wyborem : śmiertelnik Piotr, czy zabójczo przystojny Bethel? Piotr doprowadzał mnie do białej gorączki- straszny flegmatyk, a takiego typu mężczyzn nie znoszę. Co innego przystojny obywatel Piekła- niegrzeczny chłopiec, sarmacki, elegancki który początkowo chcę tylko zaspokoić swoje rządze, co przeradza się w miłość? Tak bym tego jeszcze nie nazwała; prędzej uwielbienie i chęć posiadania. Jednak wszystko jest na dobre drodze do wielkie miłości i mam nadzieję że autorka rozwinie ten wątek w kolejnych częściach.

Jeżeli szukacie lektury na ponury luty, gdy chcecie się rozerwać- polecam. O ile nie będziecie oczekiwać od książki zbyt dużo będzie to dla was świetna lektura, przy której można się pośmiać i pomarzyć. Jeżeli nie- raczej odrzucicie ją w kąt po około połowie przeczytanych stron.

Książka przeczytana w ramach wzywania : Polacy nie gęsi, 52 ksiazki, Books Lovers

Ja, diablica | Ja, anielica | Ja, potępiona