Powrót w czasie. Ponowne spotkanie z Czerwienią Rubinu!

Gwendolyn Sheperd to z pozoru normalna szesnastolatka. Uczęszcza do zwykłego liceum, ma przeciętne rodzeństwo, irytującą kuzynkę i dystyngowaną babkę. Nic jej nie wyróżnia z tłumu. Ot, czasami zdarzy jej się wylać na swój szkolny mundurek obiad. W przeciwieństwie do swojej kuzynki, Charlotty, która od początku była przeznaczona do wyższych celów, Gwen nie jest „chodzącą doskonałością”. Rodzina Gwen od pokoleń dziedziczy tajemniczy gen podróży w czasie i wszyscy są pewni, że to Charlotta będzie tą ostatnią, rubinem obdarzonym magią kruka, która zamyka krąg dwunastu. Od paru dni atmosfera w domu,  którym Gwen mieszka wraz z mamą, rodzeństwem, lady Aristą, ciotką Glendą i Charlottą , jest napięta. Wszyscy czekają na dzień, w którym tajemniczy gen w końcu się objawi. Jednak to nie Charlotta cofa się w czasie, ale Gwen. Na jaw wychodzą kolejne tajemnice, a w głowie dziewczyny kłębi się milion pytań, na które nikt nie chcę udzielić jej odpowiedzi.

Kocham książki z jakąkolwiek magią w tle, gdzie pojawia się miłość między dwojgiem głównych bohaterów i muszą oni walczyć z przeciwnościami losu i odgadnąć tajemnice, które mnożą się na potęgę. Mam ogromną słabość do takich powieści i to właśnie po nie sięgam ostatnimi czasy najczęściej. Cóż – są lekkie, czyta się je szybko, a w dodatku wciągają tak, że po ich przeczytaniu niemal ma się kaca książkowego. Na mój kryzys czytelniczy takie lektury są jak miód na duszę. I chociaż lat mi już przybywa, a nie ubywa, to będę sięgać po coraz to nowe pozycje, o ile będą się pojawiać na rynku czytelniczym. A gdy doczekam się dzieci będę je podsuwać swojej córce.

Książka Keristin Gier ma w sobie motyw, który jest dość  rzadko poruszany. Chodzi mi oczywiście o podróże w czasie. Geer była chyba pierwszą autorką, która pokusiła się o napisanie książki z tym motywem przewodnim. Jest to coś nowego i muszę przyznać że autorka bardzo dobrze poradziła sobie  z tym tematem. Rozsiała mnóstwo tajemnic, skutecznie zachęcając czytelnika do sięgnięcia po pozostałe tomy. W dodatku po ponownej lekturze Czerwieni Rubinu całkowicie zmieniłam zdanie o Gwen i niesamowicie ją polubiłam. Główna bohaterka jest na pierwszy rzut oka zagubioną w tym wszystkim, w co została wplątana, zwłaszcza, że jest nie przygotowana do misji, jaką ma pełnić u boku Gideona. Członkowie loży uważają ją za podejrzaną, a Gideon za kogoś, kto jest mu zupełnie zbyteczny. Uważa, ze sam dokończy misje, skoro to nie Charlotta okazała się być tą, która nosi gen podróży w czasie.

Czerwień Rubinu jest to książka która czyta się z wielką przyjemnością i bez problemu wczuwa się w postać Gwen. Jest to idealna powieść dla tych, którzy lubią magię, tajemnice i miłość.