Samotność człowieka. „Całe życie”Robert Seethaler

Czy niemal zwykłe życie normalnego człowieka może być dobrym materiałem na książkę? Czy pokonywanie przeciwności losu, walka z codziennością, odnajdywanie samego siebie może być ciekawa? Przecież wokół nas jest bardzo dużo ludzi, którzy dzielnie, dzień w dzień pokonują przeciwności, a wcale nie wydają się nam wzorem do naśladowania.

Robert Seethaler napisał taką opowieść. Jej bohaterem jest Adreas Egger. Prosty człowiek, który od dziecka nie miał łatwego życia. Urodził się w niewłaściwym czasie i niewłaściwym miejscu, a jego cała historia zamknięta jest w niecałych dwustu stronach. Adreas żyje z dnia na dzień i chociaż los go nie oszczędza, stara się żyć w zgodzie ze światem i naturą, która go otacza. Egger oddaje się pracy, każdy dzień wita ze specyficznym optymizmem, pomimo tego że los odbiera mu miłość i szczęście, a także rzuca w różne miejsca, ale gdzieś z tyłu mamy obraz austriackich gór, w którym przyszło spędzić bohaterowi większość życia.

Czuje się po lekturze Całego życia dziwnie spokojna. Chociaż historia Adreasa Eggera nie jest piękna i szczęśliwa, brak w nim fantastyki, niezwykłości czy czegoś nadzwyczajnego, co nada tej lekturze pewnego charakteru i zmieni jej odbiór, to ma w sobie coś, co trudno jest opisać i nazwać. Samotność głównego bohatera aż bije po oczach i wywołuje u czytelnika głębokie współczucie. Podczas lektury mamy ochotę nie raz i nie dwa objąć go i pocieszyć, dać mu oparcie i pomóc w walce z codziennością, która nie należy do łatwych. Jednak z każdą kolejną stroną, każdym kolejnym zdaniem rodzi się w nas podziw dla głównego bohatera. Życie w samotności nie jest łatwe, brak kogoś bliskiego i kochającego obok nas, kto będzie służył wsparciem, w końcu da się we znaki. Wszystkie nasze myśli, pragnienia siedzą głęboko w nas samych i po pewnym czasie nie potrafimy się nimi dzielić. Czy do samotności da się przyzwyczaić? Da się, ale to nie jest łatwe. Egger, który przeżył wiele i niejedno widział, a przyszło mu żyć w trudnych czasach i warunkach, docenił samotność i minimalizm. Życie pokazało mu że wszystko dobre co da, może w każdej chwili odebrać; w jednej chwili może zmienić bieg życia.

Całe życie uspokaja. Lektura tej książki jest jak spokojny szum fal, promienie słoneczne na twarzy, lekki wiatr, który wprawia w poruszenie liście i cisza, niezakłócona niczyją obecnością. Te dwieście stron wzbudza w nas wiele myśli i zmusza do myślenia oraz spojrzenia na własne życie. Czy bylibyśmy zdolni pogodzić się z losem, który odebrał nam wszystko, który nigdy nas nie oszczędzał, i nie raz wywołał u nas ból? Czy moglibyśmy żyć w samotności? Czy doceniamy to co mamy? I chociaż tych pytań, a także emocji pojawia się wiele, to ta powieść mnie odprężyła.

Historia Eggera nie spodoba się każdemu. W dziele Roberta Seethalera nie znajdziemy szybkiej akcji i nieprawdopodobnych zwrotów akcji. Ta lektura nie wzbudzi szybszego bicia serca czy skoku poziomu adrenaliny, ale każdy z nas powinien poświęcić swój czas, aby poznać życie Andreasa.

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuje Wydawnictwu Otwartego!